Cohort aanpak Amsterdam

Sterft, gij oude vormen en gedachten! – De noodzaak voor het onvoorwaardelijk leefbaar basisinkomen (OLBI) is duidelijk: Het mensbeeld waar Groenlinks in Amsterdam over spreekt, werkt in de praktijk averechts. Bijstand, waardoor regeringsbesluit ook de zieken en arbeidsongeschikten onterecht in zitten, is door wethouder Wassink (GL), die zich verschuilt achter de Participatiewet, verworden tot een sadistisch gedrocht waar mensen worden gepest, getreiterd, vernederd en gediscrimineerd (‘gedisciplineerd’) naar niet bestaand werk of een uitbuitingsconstructie met een uitzendbureau op straffe van stopzetting van de uitkering, die op sociaal minimum is. (Link Bijstandsbond) (Link Doorbraak)

Gewezen wethouder Andree van Es (GL) heeft een soort gelijke constructie 10 jaar geleden ook gebruikt om Randstad uitzendbureau publiek geld uit de gemeentekas te privatiseren via bijstandsgerechtigden naar het grootbedrijf. (link Doorbraak)

Waar moedwillig aan voorbij word gegaan, notabene in coronatijd, zijn de medische problemen waar veel zieken mee te kampen hebben. Je word botweg niet gelooft. De ‘klantmanager’ treedt hierbij op als een soort Jomanda die met een ambtelijke handoplegging en een sneer: ‘jij wilt niet werken’ mensen genezen verklaard. Je kan in het oordeel altijd part-time werken en in je eigen tijd kan je dan wel part-time ziek zijn.

Met het dumpen van zieken vanuit de WAO, WIA en Wajong is bijstand geen tijdelijke noodvoorziening meer, maar is permanent geworden, want chronisch zieken worden niet beter. En dan mag het ook geen financiele noodvoorziening meer zijn. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat de regenten, zonder het zelf te willen of te beseffen, de basis voor het basisinkomen hebben gelegd in de Bijstand.

Steeds maar weer word het beeld bij mensen bevestigd dat het gevoerde beleid een meedogenloos beleid is bedoeld om zelfs zieken te treiteren en uit te buiten. Dat is het verdienmodel van Groenlinks: over de ruggen van de armen en zieken de lonen van de werkenden laag houden door Bijstand tot een hel te maken.

Bestuurders die geen oog hebben voor de menselijke maat zijn slechte bestuurders. In de volksvertegenwoordiging horen geen bedrijfsvertegenwoordigers te zitten.

Sterft, gij oude vormen en gedachten

Ron Smit,
Bestuurslid De Basis

De ondertekenaars van de Participatiewet zijn Donner en Rutte in 2003:
Donner is een voorstander van het oude badhuis in de wijk. Individuele douche en WC zijn niet nodig. Hij is niet met de tijd mee gegaan. Dat weerspiegelt ook participatiewet.

Over Rutte is de laatste tijd genoeg gezegd.

Het is onderdeel van de sadistische treiterij en vernedering van uitkeringsgerechtigden vorm gegeven in de participatiewet.

Arbeitseinsatz

“Colijn stelt tegen een hongerloontje duizenden werklozen voor zwaar grondwerk beschikbaar aan de Nederlandse Heidemaatschappij. Deze slaven. zoals stadsdichter Karel Gazell de goedkope werkverschaffingsarbeiders noemt – gewezen arbeiders. ambtenaren en ingenieurs – leggen ondermeer het Amsterdamse Bos en Haagse Zuiderpark aan. Anderen brengt de regering Colijn onder in barakken te Drenthe. alwaar zij het veen moeten afgraven. Onwilligen verliezen hun uitkering. Het Boschplan duurt tot 1940 en de omstandigheden zijn zo erbarmelijk dat een bejaarde werkloze terugkijkend in zijn wanhoop uitroept: “want toen kwam godzijdank de oorlog”. Gelukkig heeft mevrouw Colijn een advies voor diegenen die geen eten meer kunnen betalen: vissenkoppen zijn nog uitstekend eetbaar.”

Per 1 juli 2021 hoeft er in de gevangenis niet meer verplicht te worden gewerkt, maar in de bijstand moet er wel verplicht worden gewerkt, terwijl men geen strafbaar feit heeft gepleegd. Het is een kromme, botte en sadistische wetgeving. De bedenkers en uitvoerders dienen ter verantwoording te worden geroepen. Het is een vorm van klassejustitie.

Wat levert het op: meer wantrouwen in de overheid, meer wantrouwen in ambtenaren, meer fustratie, woede en geweld. Kosten voor de gemeente: 20 miljoen euro.