Beste mensen,

Mijn naam is Ron Smit en ik ben mede-bestuurslid van De Basis.
De Basis is een landelijk politiek platform voor o.a. basisinkomen waarbij andere partijen zich kunnen aansluiten. De Basisinkomen Partij en Ouderen Politiek Actief hebben zich hierbij al aangesloten.
Het doel voor de gemeenteraadsverkiezingen is om met andere gemeenten samen te werken om het basisinkomen in de gemeenten meer vorm te geven. De huidige Participatiewet is achterhaald, maar regenten blijven vasthouden aan normen en waarden van vroeger.

In 2002 vroeg ik mijzelf af: waarom bestaat er geen basisinkomen? Hoe zou iemand terug kijken op het heden als het eenmaal is ingevoerd? Een opa kijkt met z’n kleinzoon terug naar vroeger:

“Opa, hoe was het voordat het basisinkomen bestond?”.

“Nou kind, dat was een vreemde tijd. Toen had je een wethouder in Amsterdam, die zelfs de zieken in de bijstand zonder loon naar werk toe stuurde.

Ook had je een staatssecretaris die vond dat opa’s met een uitkering die op hun kleinkinderen pasten, fraudeurs waren. Een uitkering was een bedrag dat de staat uitkeerde aan mensen met pech, zodat ze nog net konden overleven. Hieraan waren heel veel strenge regels verbonden.

“Het was een tijd van tegenstrijdigheden: mensen met een uitkering bleken de braafste burgers, maar toch werden er stelselmatig verhalen de media ingeslingerd over uitkeringsfraude, waarbij er werd gesuggereerd dat er veel fraudegevallen zouden zijn met hoge bedragen”.

“Bij de financiele sector was het precies andersom. Daar heerste een cultuur van witwassen van geld, woekerpolissen en rommelhypotheken, maar daar werd nauwelijks aandacht aan geschonken. De financiele crisis werd veroorzaakt door bankiers, maar daarvoor kregen zij geen straf, maar juist een forse salarisverhoging.”

Het kind kijkt opa met grote ogen aan ….

“Ja kind, maar die graat is toen toch bij veel mensen in het verkeerde keelgat geschoten en de directeur van de ABN-AMRO bank dhr. Zalm heeft toen bot gevangen bij salarisverhogingen voor de directie van de bank.”

“Toen werden mensen zonder werk tot dwangarbeid veroordeeld. Echte banen waar je van kon leven, verdwenen.
Zelfs bestuurders van vakbonden vonden 3 maanden werken zonder loon acceptabel.

De rijke mensen wilden terug naar veel vroeger tijden met meesters en knechten”.

“Opa, ik ben blij dat het allemaal van vroeger was”.

“Ja kind, ik ook”.

Tekst: Ron Smit